De trap als eyecatcher

Zes jaar geleden stonden Philip en Joost voor de lastige keuze: hun te krap geworden rijhuis in hartje Gent ­ingrijpend renoveren óf op zoek gaan naar betaalbare bouwgrond in de buurt. De knoop werd sneller dan verwacht doorgehakt. Tijdens hun kerst­vakantie in de bergen botsten ze ­toevallig op een interessant zoekertje. “Het ­perceel stond net te koop”, vertelt Philip. “Ons buikgevoel zat juist. We hebben meteen de ­makelaar ­gecontacteerd en zijn vanuit Zwitserland ­rechtstreeks naar het terrein ­gereden.”

Het stuk grond met een breedte van zes meter werd op dat moment gebruikt als dienstweg voor de werf van Cotton Island, een oude industriële textielsite die omgeturnd werd tot groene woonoase. Joost: “De ligging was ­perfect. Vooraan voel je de stad, achteraan zit je midden in het groen. Onze tuin heeft ­toegang tot een pas aangelegd stadspark.”

Via een oom die architect is, kwam het ­koppel terecht bij Alexander Dierendonck en Isabelle Blancke. “Het was meteen duidelijk dat deze architecten streven naar een perfecte samenhang tussen exterieur en interieur. Esthetiek is voor hen niet zomaar een verpakking”, vertelt Philip. “Voor ze aan het project begonnen, hebben ze ons een dag lang gevolgd om onze leefgewoontes te leren kennen.”

Het resultaat is een huis op maat met een opvallende voorgevel. De Engelse bakstenen en de zwarte smeedijzeren poort zijn geïnspireerd op een typisch Londens townhouse – een knipoog naar Philips Britse roots.

Meestappen in een architecturaal totaal­verhaal betekende ook loslaten. Joost: “Het was verfrissend om uit onze comfortzone te ­stappen. We kregen ideeën aangereikt waar we zelf nooit opgekomen waren.”

Van de materialen voor de ruwbouw tot de binneninrichting: elke beslissing werd in ­samenspraak met het architectenkantoor ­genomen. “Doordat alles op voorhand vastlag, hadden we nooit last van keuzestress”, zegt Philip. “Het werkblad in de keuken, de tegeltjes rond het bad, de verlichting... Zelfs de ­kamerplanten waren in het plan voorzien.”

Het huis, dat bestaat uit vier woonlagen, barst van de ­gezelligheid. Philip: “Elke verdieping heeft een eigen functie. De ­privacy vergroot met elke etage. Beneden ­ontvangen we onze vrienden, boven hebben we ons privécoconnetje.”

Via de inkomhal kom je terecht in een open ­leefkeuken met doorgang naar de tuin. Het grote raam aan de straatkant is dan weer hun venster op de wereld. Dat ze omgekeerd ook pottenkijkers aantrekken, vinden ze geen enkel probleem. Joost: “We zoeken graag verbinding met mensen. Daarom wilden we ook in de stad blijven wonen. We staan geregeld te zwaaien naar voorbijgangers.”

Eyecatcher in de keuken is de multifunctionele trap van Pools dennenhout die op de eerste verdieping uitmondt in een halfhoge scheidingswand slash boekenkast. Over alles is nagedacht. Het resultaat is een interieur vol creatieve ­oplossingen dat z’n tijd vooruit was. Philip: “De vloer van dennenhout in de slaapkamer was zes jaar geleden ongezien, nu vind je dat hout in de meest trendy coffeebars. Ons interieur is zo’n ­eclectische mix dat je er geen specifieke stijl op kunt plakken. We houden zowel van strak design als van vintage, en combineren stoelen van Ikea met een sofa van Hay. Misschien komt ‘huiselijk’ nog het meest in de buurt. Dit huis is echt gemaakt om in te leven. Tot we tachtig zijn, als het even kan.”