Als de camera’s wegkijken van de klimaatcrisis, zoek je die plaatsen op waar de media-aandacht wél naar uitgaat

Hij deed het nog maar eens. Vlaanderens moedigste klimaatactivist had al de Ronde van Vlaanderen verstoord. Maandag bond Wouter Mouton zich vast aan een doelpaal tijdens de bekerfinale tussen AA Gent en Anderlecht. Is hij gek?

Dat moet schrikken zijn geweest voor doelman Hendrik Van Crombrugge. Je zenuwen staan gespannen. Je ogen laten de bal geen seconde los, want dit is nu eenmaal de bekerfinale. Dan komt plots een man zich met een kabelbinder aan je doelpaal vastmaken. Op zijn T-shirt staat de boodschap ‘geen voetbal op een dode planeet’.

Wanhoopsdaad

Eerder ging Mouton al in hongerstaking voor het klimaat. Gek is hij niet. Je zou je kunnen afvragen waarom niet meer burgers tot zulke wanhoopsdaden overgaan.

Volgens het laatste rapport van het VN-klimaatpanel rest de planeet nog dertig maanden. Als de broeikasgasuitstoot daarvoor niet piekt, om dan tegen 2030 te halveren, missen we de kans om klimaatchaos te voorkomen. We hebben het over exponentieel meer bosbranden, overstromingen, extreem weer, lege winkelschappen en wereldpolitieke instabiliteit. De lagere inkomens en landen onder de evenaar zullen het hardst worden geraakt.

Kop in het zand

Er staat dus niet minder dan een leefbare toekomst voor onszelf, onze kinderen en kleinkinderen op het spel. En de klimaatcrisis verloopt sneller dan de meesten durven in te zien. Hoe langer we deze hete aardappel doorschuiven, hoe hoger de kosten zullen uitvallen. En dat terwijl de pandemie en de oorlog al zo’n impact hebben op uw portemonnee en die van Vadertje Staat.

Waarom zijn er zo weinig Wouter Moutons? Een verklaring is dat de doemberichten ons verlammen. De psychologische impact is zo groot, dat we ons terugplooien op ons werk- en gezinsleven. De kop in het zand als overlevingsstrategie.

Nieuws

Een andere reden is dat klimaatnieuws niet goed verkoopt. Het is bijna altijd slecht nieuws, en een ingewikkeld verhaal om te vertellen. Daarom haalt het zelden de krantenkoppen of het tv-journaal. Bijgevolg voelen de meeste burgers niet voldoende urgentie. Wetenschappers zitten met de handen in het haar.

Natuurlijk koos Mouton niet voor niets de doelpaal van Van Crombrugge uit. Als de camera’s massaal wegkijken van de klimaatcrisis, dan zoek je met je boodschap net die plekken op waar de media-aandacht wél naar uitgaat. Maandag was dat dus het Koning Boudewijnstadion.

Laten we het oog op de bal houden van klimaat en milieu. De jonge generaties snakken naar een toekomstperspectief. Hoe zou een economie eruit kunnen zien die draait om menselijke behoeften en ecologische stabiliteit in plaats van het dictaat van groei en de winstverslaving van een minderheid? Onze samenleving verdient een economie zonder burn-outs en mét eerlijke verloning. Een die ruim baan geeft aan zinvol werk en een goed leven. Er bestaat een enorm misverstand rond fors klimaat- en milieubeleid: dat gaat niet over peperdure potjes biovoedsel, glanzende Tesla’s en zonnepanelen. Maar over de alledaagse zorgen van gewone mensen.