‘Drempel om met je eigen pestend verleden naar buiten te komen is de laatste jaren verlaagd’

Ik wil graag toelichting geven bij de vraag van Sien Volders in haar column (DM 3/1). Waarom de campagnes van Kies Kleur tegen Pesten weinig aandacht schenken aan ‘daders’ van pestgedrag.

Het klopt, we hebben ervoor gekozen om in onze campagnes niet in te zoomen op kinderen en jongeren die pestgedrag vertonen. Het is niet altijd evident voor hen (en voor volwassenen) om open te communiceren over hun ervaringen met (cyber)pesten. Met onze campagnes probeerden we het pad hiernaartoe al wat te effenen door: (1) het thema bespreekbaar te maken, (2) al wie de boodschap krijgt om ‘niet langer te zwijgen’ te activeren en (3) kinderen en jongeren zich kenbaar te laten maken als iemand die niet wil dat er gepest wordt, die bereid is om zich actief tegen pesten te verzetten en zorgzaam op te komen voor slachtoffers van pesten.

Wat in de column naar voren komt, het gerijpte besef van de ‘dader’, zien we ook door de leeftijd niet zo vaak voorkomen bij kinderen of jongeren die nog in een pestsituatie zitten. Het besef groeit meestal later. De drempel om met je eigen pestend verleden naar buiten te komen is de jongste jaren wel gedaald. Meer vroegere ‘daders’ zijn bereid om hierover te vertellen of om contact op te nemen met hun vroegere slachtoffer. Het verhaal in Siens column is hiervan een perfecte illustratie.

Helaas is het niet evident om een succesvolle campagne op te zetten die zich inhoudelijk vooral richt op wie actief (mee)pest. Ook lijkt de kans reëel dat weinig kinderen en jongeren zich op dat moment aangesproken voelen.

Het Netwerk Kies Kleur tegen Pesten koos er toch voor om getuigenissen van pesters te laten klinken in onze laatste campagne.