Het Rode Hoekje

Omdat ik in Italië ben, stuur ik elke ochtend via whatsapp een foto van het thuisfront. Het is een gewoonte die ik afgekeken heb van mijn vrouw, die elke ochtend met haar moeder sms’t en zo weet hoe het met haar gaat.

Mijn interne klok is afgesteld op 6.38 uur, stel ik vast, als ik merk dat ik zonder het te beseffen deze week drie dagen na elkaar op dat uur een foto vanuit mijn slaapkamerraam gestuurd heb. De regelmaat van de biologische klok, waarvan het epicentrum zich in de hypothalamus bevindt. Het is bijna griezelig.

Zaterdag stuur ik al om 6.09 uur een foto door: ik ga fietsen, en dan is er vroeg bij zijn de boodschap, als je tenminste nog wat van de koelte wilt genieten.

Ik heb ter ere van de Belgian Pride een knalroze elektrische mountainbike gehuurd en rijd de berg op. Net voorbij de top staat een monument voor wielergod Michele Scarponi, die uit de streek kwam en in 2017 op training domweg dood werd gereden.

Daarop een tekst: “Fiets. Amuseer je. Jaag een droom na.”

Maar laat je niet doodrijden.