Mijn psychiater is gefascineerd door het brein van een vrouw die zo sterk verlangt naar een man en tegelijkertijd zolang alleen blijft

Julie Cafmeyer is columnist.

Ik ben een groot bewonderaar van polyamoristen. Er wordt wel eens gedacht dat ik ook een polyamorist ben. Door mijn opwindende schrijfsels over mijn wilde, seksuele avonturen gaan sommigen ervan uit dat ik een ondergronds liefdesnetwerk onderhoud. Een grot waar lichamen in zwarte latexpakken zich verstrengelen.

De waarheid is dat ik monogaam ben ingesteld. Deze monogame houding is niet uit ideologische of principiële overwegingen, maar is vooral te wijten aan mijn jaloerse aard. Zelf vind ik het iets romantisch hebben, helaas ervaart de tegenpartij mijn jaloezieaanvallen doorgaans als irrationeel en onredelijk.

Afgelopen weekend sprak schrijver, natuurkundige en activist Thomas Goorden in deze krant over zijn polyamoureuze leven. Nadat hij zich had neergelegd bij zijn onkunde in de monogamie, besloot hij om meerdere mensen tegelijkertijd te beminnen. Het artikel stelt me gerust. Ik dacht dat mijn generatiegenoten vooral bezig waren met investeren in vastgoed, dat vastgoed verhuren op Airbnb en intermittent fasting. Goed om te ontdekken dat er nog leeftijdsgenoten zijn die zich verdiepen in de liefde.

Hamvraag blijft wel hoe die polyamoristen erin slagen om meerdere geliefden aan zich te binden. Ik benijd ze. Voor mij is het al moeilijk om één iemand te vinden. Is er dan toch een magische grot, dat ondergrondse netwerk vol bereidwillige lichamen waar ik niets van afweet?

Nee Thomas, geen paniek. Dit is geen publieke aanbieding of sollicitatie om tot je polyamoureuze web te horen. Zoals gezegd mis ik alle vaardigheden om relaties aan te gaan. Ik ben niet alleen jaloers, ik ben volgens relatie-experten ook extreem onveilig gehecht. Volgens mijn kinesist heb ik een overgevoelig zenuwstelsel. En mijn psychiater zegt dat ik dringend een kijkoperatie nodig heb in mijn hoofd. Hij wil mijn schedel openzagen omdat hij gefascineerd is door het brein van een bezeten vrouw die zo sterk verlangt naar een man en tegelijkertijd zolang alleen blijft.

Thomas, je spreekt in je artikel over de ‘no-bullshit regel’ binnen polyamorie. Je zegt: “Als je te veel bullshit verkoopt, stopt het meestal snel.” Bedoel je dan dat elke beminde die wartaal uitslaat eruit wordt gegooid? Liefde bestaat toch juist uit geheimzinnige nonsens?

Mocht ik ooit een alternatief liefdescircuit opstarten, dan zou ik je dat leren. Ik zou je meenemen naar een stinkende steeg in een spookdorp en je vertellen over de voordelen van quatsch in een romance.

Laat ons stoppen om zoveel mentale gezondheid van elkaar te eisen. Laat ons de bullshit die we aan elkaar verkopen, proberen te ontcijferen. Daarna zou ik a capella een liedje voor je zingen. ‘Find Love and Let it Kill You’ van Crayon Sun. Met die songtitel is voor mij voorlopig alles gezegd.