De Paardenmarkt is misschien de eerste onderzeese stortplaats van restmunitie ter wereld, maar lang de enige niet. Zowel na WO I als na WO II werden gigantische hoeveelheden oorlogsmateriaal gedeponeerd voor de kusten van Europa. De Oslo-Paris Convention (Ospar), die instaat voor de bescherming van het mariene milieu in de Noordzee en het aan de Noordzee grenzende deel van de Atlantische Oceaan, lokaliseerde in totaal 80 dumpplaatsen, waarvan sommige voor gifgas zoals in België (zie kaart).

Op 16 plekken voor de Duitse kust werd sinds WO I bijvoorbeeld anderhalf miljoen ton chemische en conventionele munitie gelost. Tussen Ierland en Schotland ligt meer dan één miljoen ton oorlogsmateriaal. In de Baltische Zee werd na WO II zeker 50.000 ton chemische munitie gedumpt, met name in de buurt van het Deense eiland Bornholm. Tussen Denemarken en Noorwegen, in het Skagerrak, werden na de jongste wereldoorlog honderdduizenden ton conventionele en chemische munitie gedumpt. Ook in Zuid-Europa, voor de kusten van Spanje en Portugal, bevinden zich meerdere dumpplaatsen van munitie. Het vermoeden is reëel dat een aantal dumpplaatsen nooit ontdekt is. (LD)