Hit the Road, Ray

Er was een beetje Ray Charles voor iedereen. Je had de crooner die een vlucht strijkers en een zevenmansorkest in een popsong binnensluisde. Je had de Ray Charles die evergreens bedacht als 'Hit the Road, Jack'. Je had de amateur-acteur die zichzelf speelde in The Blues Brothers en zijn eigen status en handicap relativeerde als buschauffeur in Spy Hard. Net zo goed was hij het sentimentele genie van 'I Can't Stop Loving You' of bracht hij rauwe soul met Aretha Franklin. In september wordt in Atlanta het Ray Charles Performing Arts Center geopend, eind oktober komt de biografische film Ray uit. l

'Ray Charles was nie 'n engeltjie nie. Die skepper van soul is dood, lank sal hy lewe...'

(eerbetoon in een Zuid-Afrikaanse krant)

l

'Zijn geluid verbijsterde me. Het was blues, r&b, gospel, swing, maar dan in een verbazend, soulvol geheel.'

(Van Morrison, nochtans zelden onder de indruk, net voor de dood van Charles)

l 'Ray was mijn oudste vriend. Ik ben ervan overtuigd dat de hemel met hem erbij nu een betere plaats is.'

(Quincy Jones, Ray Charles' beste vriend en muzikale partner)

l

'Ray gaf mij elke keer op mijn donder. En hij kon zich daar echt in verkneukelen.'

(zelfs postuum kan Willie Nelson moeilijk verkloppen dat een blinde hem kon verslaan bij het schaken)

l

'Wanneer hij begon te zingen, wisten we dat we eraan waren voor de moeite. Na hem ging iedereen gewoon voor de tweede plaats.'

(zanger-gitarist Bruce Hornsby)

l

'Je kunt zijn muzikale impact onmogelijk overschatten. Hij was mijn voornaamste inspiratiebron.'

(singer-songwriter en bluesgitariste Bonnie Raitt)

l

'Muziek gaat al een hele tijd mee en zal als Ray allang onder de zoden ligt nog blijven meegaan.'

(Ray Charles zelf in in 1983 in The Washington Post) (GVA)