BadBadNotGood

BadBadNotGood opteert voor contemplatie en vertragende schoonheid op IV. Daar kan blijkbaar niet iedereen om lachen. "Ze hebben ons verraden! Ze zijn lang niet zo cutting edge als ze deden uitschijnen!" Toegegeven, IV doet orthodoxer en minder improvisatorisch aan dan de vorige platen. Et alors? BadBadNotGood spreidt deze keer zwierig zijn veelzijdigheid tentoon. Daarnaast etaleert het kwartet eindelijk een neus voor goede popmuziek. 'Time Moves Slow' herinterpreteert prachtig de sixtiessoulballade. Het knusse 'Speaking Gently' zou uit een soundtrack van een klassieke film noir kunnen zijn geplukt en 'In Your Eyes' drapeert een rode loper onder Charlotte Day Wilson, die zich een souldiva uit de seventies waant. Ja, behoorlijk loungy, maar daarom niet minder begeesterend. (Innovative Leisure)