In het ochtendjournaal van Radio 1 zegde de minister van Volksgezondheid gisteren zelf verrast te zijn door de resultaten van de IVK-meting. Die wees uit dat acht op de tien vissen, krabben en mosselen een te hoog PCB-gehalte hebben. Voor gekweekte vis daalt het cijfer tot drie op de tien.

Later op de dag werd het aanvankelijke cijfer van acht op de tien vissen evenwel genuanceerd. In een gezamenlijke mededeling met haar collega van Landbouw Jaak Gabriëls gaf Aelvoet aan dat de PCB-norm voor vis beduidend hoger mag liggen dan voor vlees.

Een eerste stap wordt het opstellen van zo'n norm, want die bestaat op dit ogenblik niet. De opdracht werd toevertrouwd aan de Hoge Gezondheidsraad. Dit heet een technisch ingewikkelde materie te zijn, omdat vis veel vetarmer is dan vlees en het consumptiepatroon voor vis sterk afwijkt van dat van vlees. Per jaar koopt een Belg 8,3 kilo vis, een pak minder dan de jaarlijkse 38,5 kilo vlees en de 12 kilo gevogelte en kleinvee.

In een tweede stap moet de Hoge Raad voor Volksgezondheid aanbevelingen formuleren met betrekking tot de volksgezondheid en een internationaal standpunt formuleren. Vooral dat laatste wordt een cruciaal punt: België alleen vermag weinig om de PCB-concentraties in vis terug te dringen, terwijl er volgens Aelvoet op Europees vlak weinig bereidheid is. Een eerste engagement nam de groene minister al. Samen met haar Deense collega besliste ze om de leiding over het Ospar-onderzoek in handen te nemen. Dat speurt naar de herkomst van PCB's en dioxine in het mariene milieu en moet binnen afzienbare tijd uitmonden in internationale maatregelen zoals een algemene stop op de lozingen in de Noordzee. Jaak Gabriëls zal er bovendien voor pleiten dat de Europese lidstaten de Belgische norm van 250 microgram per kilo vet overnemen. (FL)