7Wereldwonderen
Mensbrugghe in het Colosseum in Rome: "Half verbrokkelde bloedruïne"
De zeven nieuwe wereldwonderen verleiden bezoekers uit alle windstreken, ondanks lange vliegreizen en wachtrijen. Zijn die wonderen al die moeite waard? En verpesten de vele toeristen de ervaring niet? Tim F. Van der Mensbrugghe gaat in een nieuwe zomerreeks op inspectie. Een fragment.
De weg naar het Colosseum is bezaaid met daklozen. Eén man ligt met veel misbaar te creperen, een andere slaapt schaamteloos op een verluchtingsrooster, dwars op het trottoir. Voetgangers lopen er doodgemoedereerd in een boogje omheen. In de verte zie ik het Colosseum opdoemen, maar ik moet eerst nog een tweede park door waar de rommel zich vrolijk opstapelt. Onder ieder stuk struikgewas ligt een zwerver - bij het ontwaken hebben ze tenminste uitzicht op een wereldwonder.
Tweeduizend jaar staat het Amphitheatrum Flavium daar al, ondertussen hebben we antibiotica en verbrandingsmotoren en smartphones, en in de schaduw van de arena liggen de havelozen nog altijd in hun eigen vuiligheid te slapen. Rome, de eeuwige smeerboel.
Aan het Colosseum zelf hebben de vele Aziatische toeristen geen oog voor de schooiers. Hun tablets en smartphones richten zich exclusief op de muren van het amfitheater. De wachtrijen beginnen er al zorgwekkend lang uit te zien, maar op de website Wikitravel heb ik een goede tip gelezen: aan het Forum Romanum kun je een combiticket kopen en daar duurt het aanschuiven veel minder lang. In mijn geval hoef ik zelfs níét te wachten. Jochei, scoren!
De ruïnes van het politieke hart van het Romeinse Rijk zijn de moeite. Je loopt rond in de Oudheid, zij het in een versie die al wat afgebrokkeld is, maar de ervaring blijft groots. Het lawaai en de smerigheid van het moderne Rome zijn opeens zeer ver weg.
Dit is een fragment uit een veel langere zomerreportage waarvan u het eerste deel vandaag in de weekendkrant kan vinden. Abonnees lezen de krant gratis online en via tablet.
