'Van schieten krijg ik kriebels in mijn buik'
Eline Leurs is vijftien en schiet soms beter dan haar vader. In Vlaanderen zijn er 147 jongeren onder de achttien aangesloten bij een schietclub. Vijftien van hen zijn jonger dan elf. 'Ik ben beginnen te schieten toen ik tien was', zegt Eline. 'Dat klinkt gevaarlijk, maar als kind schoot ik ook al om een pluchen beer te winnen op de kermis. Wat er mis is met ballet? Dat is geen sport voor mij, daar heb je te weinig wilskracht voor nodig. Later wil ik piloot worden.'
Brussel
Eigen berichtgeving
Katrijn Serneels
Hoe jonger, hoe beter, vindt Luc Brees, secretaris-generaal van het Koninklijk Verbond van Belgische Schuttersverenigingen. "Hier moet een kind tien zijn voor het begint te schieten. In het Oostblok mag dat veel vroeger, daar tennissen kinderen al van hun vierde. De jongeren gebruiken luchtdrukpistolen, net zoals op de foor. En wij schieten nooit op kartonnen mensen, maar op kartonnen schijfjes, groter dan een bierkaartje. Het is een sport zoals alle andere, er is helemaal geen agressie mee gemoeid, maar juist heel veel beheersing en concentratie."
De verkoop van sportwapens is sterkste stijger van het voorbije jaar. Ze werden meer verkocht dan verdedigings- en oorlogswapens. In totaal zijn er 154.408 sport- en jachtwapens geregistreerd, zo bleek uit een antwoord op een parlementaire vraag van Els Van Weert aan minister Verwilghen. "Maar het aantal leden in schietclubs stijgt niet. Dat baart me wel zorgen. Steeds meer mensen halen een sportwapen in huis, maar kunnen er niet mee omgaan. Het is als een auto kopen terwijl je geen rijbewijs hebt. Als je het niet gebruikt, is het nutteloos, als je het gebruikt, is het gevaarlijk. De meeste mensen kopen een wapen omdat ze zich onveilig voelen maar ze weten niet hoe ze het op een veilige manier moeten gebruiken."
Bij Eline ligt er helemaal geen wapen op haar nachtkastje. "Je mag geen vuurwapens gebruiken tot je achttien bent. Ik zou het ook niet willen thuis. Ik ben niet bang op straat. Voor mij is het gewoon een sport, zoals jiujitsu, een andere hobby van me. Ik studeer Grieks-Wiskunde en engageer me voor Unicef. Ik ben ook al naar Geneve geweest voor Unicef. Op school keken ze wat vreemd op toen ik zei dat ik ging schieten, maar ze weten dat ik niet agressief ben." De meeste vaders gaan met hun dochter de eendjes in het park voeren, Elines vader nam haar mee naar de schietclub. "Mijn vader was net gestopt met volleyballen, hij moest wel, want hij had knieproblemen. Via een van zijn klanten leerde hij de schietclub kennen. Hij nam me mee toen er een rondleiding gegeven werd. We zijn samen begonnen, hij en ik. Wie de beste is? Soms hij, soms ik. Ik ben stressbestendiger. Mijn moeder doet soms ook mee, maar niet bij de wedstrijden. Wel als het funshooting is, blokjes van een boomstam schieten bijvoorbeeld."
Vindt ze schieten voor jongeren niet gevaarlijk? "In Duitsland en in Amerika zijn er jongens die met een geweer naar school zijn gegaan en daar mensen gedood hebben. Maar ze zaten niet bij een schietclub. Dus ik denk niet dat je schietclubs een slechte invloed kunt noemen. Integendeel, je leert hier regels om een geweer te gebruiken en een van de regels is dat je het niet tegen mensen mag gebruiken. Ik schiet ook niet op dieren. Ik vind het wel een spannende sport, maar alleen omdat ik zo dicht mogelijk bij de roos wil schieten, het zo goed mogelijk wil doen. Als ik moet schieten voor een wedstrijd, krijg ik soms kriebels in mijn buik."
Verkoop van sportwapens stijgt, aantal leden van schietclubs niet
