Het in 2008 opgemerkte 2MASS J2126, zoals de op drift geraakte 'weesplaneet' heet, blijkt toch een baan rond een moederster te beschrijven, zij het op een onwaarschijnlijk grote afstand.

Maar hoe kan een planeet ooit in zo'n enorm wijde baan terecht zijn gekomen zonder in de ruimte te verdwijnen? De afstand tussen ster en planeet is circa één biljoen kilometer of zevenduizend keer de afstand tussen zon en aarde. Op die enorme afstand bedraagt de omlooptijd van de planeet bijna één miljoen aardse jaren.

2MASS J2126 is ongeveer even groot als de reuzenplaneet Jupiter, maar wel tien tot vijftien keer zo zwaar. Alleen omdat hij relatief jong is (zo'n 45 miljoen jaar) straalt hij nog aardig wat warmte uit, zodat hij met infraroodtelescopen op aarde zichtbaar is. Alles leek erop te wijzen dat hij ooit uit zijn planetenstelsel was weggeslingerd.

Maar Niall Deacon van de Universiteit van Hertfordshire en zijn collega's hebben nu aangetoond dat 2MASS J2126 een extreem wijde baan beschrijft rond een rode dwergster, TYC 9486-927-1 geheten. Nooit eerder zijn twee hemellichamen ontdekt die op zo'n kolossale afstand om elkaar heen draaien.