Zonder blozen
cd jazz
door didier wijnants
Bill Charlap HHHHI
StardustBlue Note / EMI
Kijk, dit is eigenlijk prachtig. De jazzwereld is bezaaid met jonge kerels die denken dat ze eigentijdse dingen doen omdat ze ingewikkelde melodieën bedenken op hikkende ritmes. Als ze jazzstandards spelen, verkiezen ze veeleer Coltrane en Monk dan Gershwin of Ellington. Dat staat moderner, al zie je vaak dat ze er weinig interessants mee aanvangen. En dan is er plots zo'n man als Bill Charlap: wil zeker geen nieuwlichter zijn, amuseert zich liever met Warren Vaché dan met Miles Davis en speelt oude standards zonder blozen en zonder artificiële intelligentie.
Maar wel eerlijk en slim. Op de cd Stardust pakt deze pianist met veel zwier en charme het repertoire van Hoagy Carmichael aan. 'Stardust' is diens bekendste nummer, maar daarnaast heeft Carmichael nog prachtige songs geschreven zoals 'Skylark', 'The Nearness of You' en 'Georgia on my Mind'. In het openingsnummer 'Jubilee' laat Charlap meteen zien wat hij in zijn mars heeft: hij kan een hels tempo aan, een klaterend beekje dat soms aan Art Tatum doet denken. Maar daarna komt de nadruk meer op de melodie te liggen. Op 'Rockin' Chair' heeft hij naast de leden van zijn trio (Peter en Kenny Washington) ook ouwe rot Frank Wess uitgenodigd, een van de weinigen die de tenorsax nog kunnen laten vibreren zoals Ben Webster dat kon. Er zijn nog drie andere gasten op deze plaat. Tony Bennett zingt op zijn bekende slepende manier in 'I Get Along Without You Very Well'. Gitarist Jim Hall speelt mee op 'Two Sleepy People' en zangeres Shirley Horn is (zoals steeds) weergaloos in het titelnummer. Charlap zelf is de hele tijd alert en fijngevoelig. Hij heeft een prachtige toucher en een schitterende timing, basiskwaliteiten die vandaag de dag wat in de verdrukking raken onder de dwang van de sportiviteit. Hij ziet er misschien uit als een sjofel geklede ambtenaar, maar hij heeft klinkende muziek in de vingers. Een stevige aanrader.
