Boris Johnson in steeds nauwere schoentjes. Wie staat in de rij om de Britse premier op te volgen als hij valt?

Er staat een heel diverse verzameling politici klaar als Boris Johnson zou vallen. De grootste favoriet om dan Brits premier te worden, is een vrouw die zó links geboren werd dat haar eigen vader niet voor haar wou stemmen toen ze voor de Conservatieven opkwam. Daarnaast heeft die partij ook kandidaten met roots in Pakistan, India, Ghana en Irak.

Als Boris Johnson ten onder zou gaan aan het schandaal over coronafeestjes, dan wordt er in twee stappen over zijn vervanging beslist. De parlementsleden van zijn partij stemmen eerst in meerdere rondes over alle kandidaten. Als er daar nog twee van over zijn, krijgen de partijleden het laatste woord. Het is eigenlijk de leider van de Conservatieven die ze zo verkiezen. Maar als de partij regeert, wordt die leider vanzelf ook premier.

Carrière als zakenbankier

De twee meest gehoorde namen zijn op dit moment Liz Truss (46) en Rishi Sunak (41). Die laatste is Financiënminister en geldt als één van de grootste talenten in de Conservatieve Partij. Zijn vader werd in Kenia geboren en zijn moeder in Tanzania, maar ze stammen allebei uit India. Ze waren dokter en apotheker en stuurden hun zoon naar prestigieuze scholen, waarna die carrière maakte als zakenbankier.

Trouwen deed hij met de dochter van een Indiase miljardair, die nu één van Engelands rijkste vrouwen is. Hij zou de absolute favoriet geweest zijn als ook hij niet had geleden onder enkele schandalen. Zo verzuimde hij om de rijkdom van zijn gezin (waaronder een aandeel van 2 miljard euro in de Indiase multinational Infosys) volledig aan te geven toen hij minister werd en kreeg hij in december kritiek omdat hij naar Californië reisde terwijl de coronacrisis piekte in zijn land.

Uitgesproken patriottisme

Dat Sunak wat aan populariteit heeft ingeboet, stuwt Buitenlandminister Truss nu naar de koppositie. Zij zat ook onder David Cameron en Theresa May al in de regering en heeft dus wel wat meer ervaring. Ze geldt bovendien als lieveling van de gewone partijleden dankzij haar uitgesproken patriottisme en haar verzet tegen wat in rechtse middens nu “woke” wordt genoemd. Zo vindt ze dat de Britten zich niet hoeven te schamen voor hun geschiedenis, want dat “geen enkel land perfect was naar de normen van vandaag”.

Zelf stamt ze uit een nest dat in haar eigen woorden “linkser was dan Labour”. Haar moeder was een activiste voor nucleaire ontwapening en haar vader wou niet voor haar stemmen toen ze voor de Conservatieven opkwam. Beginnen deed ze haar politieke carrière trouwens bij de Liberaal-Democraten, waarvan ze in Oxford nog studentenvoorzitter was. Ten tijde van het referendum was ze tégen de brexit, maar bij de leiderschapsverkiezing van 2019 steunde ze Johnson — net als Sunak trouwens.

Johnson openlijk bekritiseerd

Op het lijstje van de kanshebbers staan er ook twee die het in 2019 tegen Johnson opnamen. Voormalig Buitenlandminister Jeremy Hunt (55) strandde toen op de tweede plaats. Zijn ervaring speelt in zijn voordeel, maar hij mist wel flair en het is de vraag of het hem in dank wordt afgenomen dat hij Johnson openlijk bekritiseerde voor diens aanpak van de pandemie. Sajid Javid (52) viel in de vierde ronde af en heeft dan weer als nadeel dat hij als huidig Gezondheidsminister te veel geassocieerd wordt met dat coronabeleid.

Javid stamt af van Pakistaanse immigranten — en ook alle andere namen die de krant The Guardian vermeldt, hebben buitenlandse roots. Zo zijn de ouders van Priti Patel (49) afkomstig uit de Indiase gemeenschap in het Afrikaanse Oeganda. Zij is momenteel minister van Binnenlandse Zaken. Energieminister Kwasi Kwarteng (46) heeft wortels in Ghana en Onderwijsminister Nadhim Zahawi (54) werd uit Koerdische ouders geboren in Irak.

De kans lijkt dus wel heel erg groot dat het Verenigd Koninkrijk ofwel z’n eerste gekleurde premier krijgt als Johnson de eindmeet niet haalt, ofwel de derde vrouw in ‘s lands geschiedenis. Waarbij het opmerkelijk is dat al die diversiteit te danken is aan de Conservatieven, die eerder ook Margaret Thatcher en Theresa May door het glazen plafond lieten breken.