Genk komt tekort tegen Donetsk

De weg is lang en lastig. Racing Genk moet de poorten van het paradijs van het clubvoetbal zien te bereiken langs Kiev en Montecarlo. Er ligt geen LASK Linz op de route. Neen, Sjachtar Donetsk en Monaco – dat eenvoudig ging winnen in Praag – zijn op papier en in budget onbereikbaar voor Genk.

Maar daartegenover staat een trainer als John van den Brom. Een Hollander uit de oude doos: zoveel liefde voor en vertrouwen in het materiaal in zijn kleedkamer. Van den Brom zette het over op zijn groep. En kijk: Racing Genk-Sjachtar Donetsk stond 1-0 bij de rust dankzij de sterke spits Paul Onuachu. Omdat Genk geloofde.

Op het uur was de gelijkmaker daar dan toch. Munoz tackelde in zijn eigen rechthoek, de Griekse ref wees makkelijk naar de stip. De wet van een grote ploeg, zeker? Tetê zette de elfmeter om. Verdiend, tuurlijk, maar evengoed een domper op de vreugde die in het stadion hing.

Finaal bleken de realisten toch gelijk te krijgen. Munoz, nog niet zo lang terug uit vakantie, liet zich ringeloren in zijn rug en Alan joeg de 1-2 in doel. Maar je mag dat niet op één jongen afrekenen. Sjachtar Donetsk heeft als collectief meer in zijn mars dan de Belgische vicekampioen. Ze zijn gewoon beter.

Het talent van Racing Genk en de voetbalpassie van hun trainer hebben gemaakt dat het leek alsof de kloof niet zo groot was. Daarvoor applaudisseerde de Luminus Arena ook na het laatste fluitsignaal. Je kunt met die drie kwaliteiten bergen verzetten, maar niet in de voetbalwereld.