Belgisch eremetaal op Graspop: BELGENBLOED KOOKT
Met het op het allerlaatste nippertje opgetrommelde Channel Zero, de Antwerpse rocktrots Diablo Blvd en de Wevelgemse wolven van Steak Number Eight sierden dit jaar alsnog drie Belgische bands de Desselse affiche.
Channel Zero(****) sloeg loeihard terug na de technische problemen waar ze vorig jaar mee kampten en tekenden voor misschien wel het beste optreden van editie 2011. Door zich vooral te focussen op Feed 'Em With A Brick legde het viertal meteen zijn stalen ballen op tafel en bewezen ze zich de groove metalband van weleer.
Terwijl op plaat de ademruimte dichtgeplamuurd werd met een gebetonneerde muur van gitaren - het Machine Head geluid - werd er live ruimte gelaten voor Franky's uithalen en de vaak tribal-achtige drumpartijen van een dolenthousiaste Phil Baheux. Single 'Hot Summer' kon al op goedkeurend gebrul rekenen terwijl andere kleppers als 'Guns Of Navarone' en 'In The City' in de strot van het publiek werden gestauwd door Franky zelf. De nieuwe plaat stáát er dus, geen sinecure wetende dat de band slechts een tweetal dagen gerepeteerd had. Met nog verplichte oldies als 'Help', 'Suck My Energy' en 'Black Fuel' dat nooit epischer had geklonken mag duidelijk zijn dat Channel Zero 2.0 richting een nog rijker gevulde tweede jeugd beukt.
Voor de vroege vogels was er op zaterdag nog Diablo Blvd (***) - de band rond Alex Agnew - die wederom wist te overtuigen en kon rekenen op een aardig gevulde wei die hun jongste plaat Builders Of Empires duidelijk had ingestudeerd. Agnew wist nog mee te geven dat ze tijdens hun vorige passage getrakteerd werden op (slechts) één paar blote borsten, wat meteen beantwoord werd door een vervijfvoudiging daarvan wanneer brulboei 'Conquer All' werd losgelaten. Met een precedent als dit mogen ze volgend jaar best wat hoger op de affiche prijken.
Ook de erg jonge Vlaamse wolven van Steak Number Eight (***) dienden zich zondag al erg vroeg aan te melden in de Metal Dome maar warmden de keet al heel snel op met hun mix van noise, post-rock en sludgy klinkende metal. Hun tweede plaat All Is Chaos luister je in één ruk uit en ook live werden we meegezogen in de door hun opgezette krocht van vuilbekkerij ('Dickhead') en sadisme ('Drowning In Your Blood'). De manier waarop ze met die post-rock invloeden gold als een nieuwe piek in een genre dat nochtans op sterven na dood leek.
