Booker T. op Blues Peer - Geschiedenisles zonder orgelpunt ***

Had een grillige Van Morrison de volumeknop bij zijn voorprogramma eigenhandig een draai naar links gegeven? Het geluid stond bij Booker T. zo stilletjes dat we iemand aan de andere kant van de tent konden horen mompelen toen 'Ain't No Sunshine' van Bill Withers ingezet werd. Jammer, want op stijlvolle wijze grasduinde de Ultieme Sessiemuzikant Booker T. Jones via classics in z'n eigen oeuvre, en daarmee ook in een belangrijk deel van de soulgeschiedenis.

Alleen maakte het Stax-icoon enkele onbegrijpelijke beslissingen. Zo liet hij drummer Darian Gray een oervervelende drumsolo geven in 'Soul Limbo', mocht die ook een potje rappen aaaargh! tijdens 'Hold on I'm Coming' van Sam and Dave en 'Take me to the River' van Al Green, terwijl Jones 'Born under a Bad Sign' van Albert King zélf bracht alsof z'n microfoon in dekens gewikkeld ging.

Daartegenover stond gelukkig een wervelend 'Green Onions' met glansrol voor gitarist Troy Gonyea van The Fabulous Thunderbirds en het lichtjes ontroerende 'Sitting on the Dock of the Bay', waarin Otis Redding weer heel even tot leven gewekt werd. In die song hadden we Booker T. toch liever aan z'n Hammond gezien in plaats van aan de gitaar.

Zou het een overdrijving zijn om Booker T. een gigant te noemen? Allerminst. Maar in Peer gaf deze reus helaas een geschiedenisles zonder écht orgelpunt. (Gunter Van Assche)