Dichter en columnist Bernard Dewulf (61) onverwachts overleden

Het overlijden van Dewulf donderdag kwam totaal onverwacht, zegt ook journalist en auteur Eric Rinckhout, een goede vriend van Dewulf. De twee leerden elkaar kennen op de redactie van De Morgen, waar Dewulf toen werkte als chef van de boekenbijlage.

Behalve voor De Morgen werkte Dewulf ook als redacteur voor het literaire Nieuw Wereldtijdschrift. In de laatste twee jaar van het maandblad, tot 2000 dus, was hij samen met Frank Albers hoofdredacteur.

Nog voor Dewulf bij de krant aan de slag ging, schreef hij al gedichten. Zijn debuutbundel Waar de egel gaat (1995), werd bekroond met de Vlaamse Debuutprijs. Bij het grote publiek zou Dewulf pas echt bekend worden als columnist.

Afwisselend met Hugo Camps publiceerde hij korte stukjes op de voorpagina van deze krant, waarin hij volgens Rinckhout vaak het verhullende taalgebruik van politici doorprikte. “Hij was een echt multitalent”, zegt Rinckhout. “Hij debuteerde dus vrij vroeg als dichter en heeft voor De Morgen ook over kunst geschreven. In zijn stukken zat telkens een grote melancholie. Hij keek op dezelfde manier naar kunst als naar de werkelijkheid.”

Prijzen

In 2007 werden zijn essays over kunst in Naderingen bekroond met de Dirk Martensprijs. Na zijn vertrek bij De Morgen ging Dewulf aan de slag bij De Standaard. De beschouwende stukken over kunst die hij wekelijks voor die krant publiceerde in de rubriek ‘Reflector’ hadden nog steeds die melancholische toon. Telkens vergeleek hij een beeld uit de actualiteit met een kunstwerk.

Bekroond is ook het toneelwerk van Dewulf: na De Morgen werkte hij nog voor het NT Gent. Zijn tekst Een lolita kreeg in 2013 de Taalunie Toneelschrijfprijs. Ook andere werken van Dewulf vielen in de prijzen.

Met het poëtische Kleine dagen – een kroniek over zijn dagelijkse omgeving - won hij in 2010 de Libris Literatuur Prijs en de Inktaap. In het vervolg Late dagen beschreef hij in prachtig proza wat het voor hem betekende dat zijn kinderen ouder en zelfstandig werden.

Dewulf woonde in Antwerpen, waar hij tussen 2012 en 2014 stadsdichter was, maar werd geboren en getogen in de Brussel. De dichter en schrijver laat een vrouw en twee kinderen achter. “Hij was precies zoals hij schreef”, zegt Rinckhout. “Een melancholicus die graag vanuit de luwte naar de wereld keek.”